Ondergaande zon

In de Berggierslanden, waar het water de lucht weerspiegelt, glijdt de zon langzaam richting de horizon. Zachte golven rimpelen als fluisteringen van de wind, terwijl de wolken hoog boven het meer dansen in eindeloze patronen. De huizen langs de oever vangen het laatste licht, hun schaduwen strelen het wateroppervlak. Een moment van stilte, alleen doorbroken door het zachte ruisen van het riet. Hier lijkt de tijd even te vertragen, gevangen tussen dag en nacht. De zon zakt dieper, goud verandert in zilver, en het water ademt rust. In deze serene schemering herinnert alles aan eenvoud — aan de schoonheid van één adem tussen hemel en aarde.

Tekst: Fred de Vries
Foto: Austin Russell Berkholst